- Należy prosić o niego codziennie Ducha Świętego uznając własną niemoc, o siłę do praktykowania cnót.  

- Dzięki takiej modlitwie dusza zachowuje czujność i ostrożność w niebezpieczeństwach.  

- Dusza wybrana musi poczuć się niemocna, słaba i bardzo biedna, aby spocząć w rękach Boga jako Jego narzędzie. (Wybranie jest dowodem tej słabości.)  

- Mężni to ci, którzy usiłują pokonać samych siebie i wygrać z namiętnościami (nie tylko okazjonalnie, ale stale; ponieważ tylko taka postawa zaowocuje w chwili poważnej próby.) 

- Trzeba wykorzystywać wszystkie okazje w ciągu dnia, aby pokonać siebie przez ćwiczenie się w cierpliwości (pomagają w tym dyscyplina życia, pokuta).  

Np. cierpliwe znoszenie utrapień codziennego życia; uprzejme traktowanie osób, które budzą instynktowną niechęć (nie ze względu na hipokryzję, czy konwenanse, lecz na miłość Boga i miłosierdzie); np. przyjmowanie upomnień cierpliwie i z pokorą. 

- Udoskonala cnotę męstwa.  

- Uzdalnia wolę do cierpienia z radością i odwagą. 

- Uzdalnia wolę do dokonywania wielkich rzeczy pomimo trudności.  

- Odróżnia się od cnoty męstwa, gdyż nie wypływa z wysiłku wspomaganego łaską, lecz z intensywnego działania Ducha Świętego.  

- Dar męstwa prowadzi do działania i cierpienia pośród najdotkliwszych trudności, z heroicznym wysiłkiem i odwagą  

DZIAŁANIE: np. zachowywanie nienaruszonej czystości w obliczu niebezpiecznych okazji; pokory pośród zaszczytów  

CIERPIENIE: np. znoszenie z pokojem długich i bolesnych chorób; moralnych udręk; wewnętrznych i zewnętrznych utrapień. 

Męczeństwo to najwyższy akt daru męstwa – oddajemy Bogu to, co mamy najcenniejszego – życie.  

- Dar męstwa ukazuje się prawie zawsze w delikatnych i słabych naturach, o których na pewno nie można powiedzieć, że są nieustraszone, silne i wytrzymałe.  

- Ludzki heroizm może graniczyć czasem z patologią. Heroizm nadprzyrodzony - dar Ducha Św. – jest słodki, spokojny, rozważny; wypływa z nieskończonej Miłości, za cel ostateczny ma nieskończoną Miłość. Jest cichy i łagodny, nigdy nie sprzeciwia się prawom miłości.  

- Przedmiotem daru męstwa nie są wyłącznie heroiczne chwile życia, lecz stałość czynienia dobra i zdecydowane pokonywanie przeszkód we wszystkich momentach życia.   

- Umacnia człowieka do wytrwania w spełnianiu pobożnych postanowień. 

- Dar męstwa uwalnia od przesadnego smutku. Uzdalnia do kochania cierpienia dlatego, że jest w nim mocniej złączona z Bogiem. 

- Dar męstwa w cierpieniu spływa nawet na dusze czyśćcowe. Cierpiąc odczuwają pociechę, ponieważ cierpią z miłości i w niej się doskonalą.   

- Dar męstwa jest absolutnie konieczny do życia chrześcijańskiego i do postępu na drogach świętości.  

- Utrzymanie stanu łaski uświęcającej heroizmu i nadludzkiej siły. Nie wystarczy chodzić drogami dobra, trzeba iść pod prąd. Aby przezwyciężyć gwałtowne i czynne zło, potrzeba wielkiej siły woli i miłości. Np. aby zachować czystość (przedmałżeńską, wierność małżeńską lub czystość życia konsekrowanego); aby zachować sprawiedliwość, wykonywać obowiązki stanu.