Pierwsze czytanie: Jl 2, 12‑18

Drugie czytanie: 2 Kor 5, 20 – 6, 3

Ewangelia: Mt 6, 1‑6.16‑18

homilia bpa Wacława Świerzawskiego

Uroczyste obwieszczenie faktu: rozpoczyna się Wielki Post. To tak, jakby ktoś powiedział, mający władzę i autorytet: Człowieku, zatrzymaj się! „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” (por. Rdz 3, 19). Chrystus nie sięga dzisiaj do tych ostatecznych argumentów, ale mówi: „Pokutę czyńcie i wierzcie Ewangelii” (por. Mk 1, 15). Wierzcie Dobrej Nowinie, wierzcie, że pomimo pozornego bezsensu życie ma sens. Tylko, żeby nie stracić tego sensu z własnego horyzontu.

Kiedyś mówił św. Paweł do gminy korynckiej, dzisiaj wasz duszpasterz do was mówi to samo: „W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem” (2 Kor 5, 20). Można w tym miejscu pytać, co te słowa znaczą dokładnie. Znaczą one co innego w każdej ludzkiej wspólnocie, znaczą co innego u każdego człowieka. Można nawracać się odbijając się od samego dna, można nawracać się będąc pod samym szczytem.

Przygotowanie do uroczystości wielkanocnych nazywamy Wielkim Postem. Sami wiemy, ile w tych słowach jest prawdy, a ile tylko słów. Czy zaczynając Wielki Post wiemy, dokąd idziemy i co należy czynić? Ma to być okres przybliżenia się do Chrystusa, aby z Nim razem próbować przejść Jego drogę krzyżową. Chrystus szedł do Jerozolimy ukrzyżowania, my idziemy za Nim – co to znaczy? Podczas pokonywania drogi, podczas przystępowania do sakramentów świętych, niemal dotykając Chrystusa, doświadczamy Jego obecności. I wtedy poznajemy, że nauka, którą głosi, jest naszą prawdą i daje sens naszemu życiu. Wielki Post, który dzisiaj rozpoczynamy, domagając się od nas pojednania z Bogiem, chce nam przypomnieć, że „On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą” (2 Kor 5, 21). Wizerunek Ukrzyżowanego, droga krzyżowa, rozpamiętywanie bolesnej męki na różańcu, w trenach, w psalmach, w Ewangelii – mają nam przybliżyć Tego, o którym Paweł powiedział, że dla nas stał się grzechem „Ten, który nie znał grzechu”. Wszystkie rany na ciele Jezusa to jest znak niszczenia w Nim naszych grzechów.

I w tym kontekście wołanie Proroka Joela, które dzisiaj słyszeliśmy, jest dla nas bardziej zrozumiałe. „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem” (Jl 2, 12). Kto ma już całe serce nawrócone? Kto już, zdążając do tegorocznej Wielkanocy, będzie wychodził naprzeciw Zmartwychwstałego tak, jak uczniowie z Emaus, których oczy się otworzyły, gdy „Go poznali przy łamaniu Chleba” (Łk 24, 35), jak Maria Magdalena, która zawołana dopiero po imieniu ocknęła się i zobaczyła, że to Ten sam? Kto z nas nie potrzebuje jeszcze większej, bardziej dogłębnej przemiany w myśleniu, w miłowaniu, w postępowaniu? „Rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty... Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pana! Niech mówią: «Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami»... Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi i zmiłował się nad swoim ludem” (Jl 2, 13.17‑18).

Do tych uroczystych słów trzeba dodać konkretne postanowienia, aby tegoroczny Wielki Post wpłynął na przemianę naszych umysłów i naszych serc. Żebyśmy jeszcze bardziej poznali Obecnego i jeszcze bardziej z Nim się zjednoczyli (kto z krzyżem, ten z chwałą), żeby spadło to bielmo, które nam oczy zasłania i przeszkadza nam widzieć Chrystusa obecnego w każdym momencie naszego życia, zwłaszcza wtedy, kiedy sprawujemy Eucharystię. Żebyśmy zasłużyli na Jego wielkie miłosierdzie. I żeby następny okres jeszcze nas zbliżył do tej Obecności, która jedyna może dać człowiekowi pełnię, nawet wobec kataklizmów, śmierci i bezsensu, jaki nas tak często otacza.

Teraz przystąpmy do poświęcenia popiołu, który jest z palm zeszłorocznych, palm zwycięskich, palm wielkanocnych. Przy posypywaniu głowy popiołem usłyszymy słowa: „Nawracajcie się i wierzcie Ewangelii”. Wierzcie nie tylko Księdze zapisanej, ale Ewangelii, którą jest Chrystus obecny wśród nas dzisiaj w ten wieczór.

(rok 1979)

OŚRODEK  FORMACJI  LITURGICZNEJ

św. Jana Chrzciciela w Zawichoście   

Created OFL przy współpracy z  MAGNUM Sandomierz